Рахымжан ағамыз (Отарбаев) бір сөзінде: «Көңілінде кірі бар адамның қолына қалам ұстатуға болмайды. Өйткені ол көңіл кірін қағазға төгеді, оқырманның да жүрегін кірлетеді» деген еді. Бүгінде небір адам қалам қызметінде жүр ғой. Ал енді көңілінде кірі жоқ, тап-таза қаламгер кім десек, ол Ғайнолла ағай дер едік.
Құлсары мұнайшылар поселкесінен көшкен автокеруеннің сапары Әбілхайырдың ұлы Сұлтанның әлі есінде екен.
«Мен онда бес жаста едім, – дейді Сұлтан. – Әкем үйге келіп, шешеме: «Жинал, Маңғыстауға көшеміз. Бүткіл бригадамыз, құрал-сайманымызбен көшеміз. Қазір машина келеді» - деді де, өзі шығып кетіп, ауладағы оны-мұныларды жинастыра берді. Аракідік үлкендердің әңгімелерінен «Маңғыстау – Алғидың ала шөліндей, дайын үй-жайы жоқ, елсіз дала, қалай үйренісер екенбіз?» деп отыратындарын еститінмін. Үйдің алдына «Колхида» деген тіркемесі бар үлкен машина келді. Жүгіміз тиелді. Біздің үйде ағаш бұйымнан есімде қалғаны – үш кебеженің машина қорабына тиелгені. Ағам Серік, мен, інім Ибрагим – үш бала сол кебеженің жанына көрпе, жастығымызбен жайлы орналастық. Он бес-жиырма шақты машина автокеруені жолға түсіп, жүріп кетті. Басқарып келе жатқан – Дүйсен Үсенов деген азамат, бәрі соның аузына қарайды.Таеквондо-ғажайып өнер. КСРО империясының әсіресақтық жасап, капиталистік дүние игіліктеріне көз жұмып қарайтын тұмшаулы кезеңі еді ғой.
Корей халқының ұлы өнерінің жұрнақтарын жасырын бейнетаспалардан көрдік.
Қос аяқты қайшыдай қимылдатып, қарсыластың әптер-тәптерін шығаратын, кескен теректей сұлататын өнерге іштей ынтығып жүргенде елге Алманиядан Мұстафа Өзтүрік келді.