Құлсары мұнайшылар поселкесінен көшкен автокеруеннің сапары Әбілхайырдың ұлы Сұлтанның әлі есінде екен.
«Мен онда бес жаста едім, – дейді Сұлтан. – Әкем үйге келіп, шешеме: «Жинал, Маңғыстауға көшеміз. Бүткіл бригадамыз, құрал-сайманымызбен көшеміз. Қазір машина келеді» - деді де, өзі шығып кетіп, ауладағы оны-мұныларды жинастыра берді. Аракідік үлкендердің әңгімелерінен «Маңғыстау – Алғидың ала шөліндей, дайын үй-жайы жоқ, елсіз дала, қалай үйренісер екенбіз?» деп отыратындарын еститінмін. Үйдің алдына «Колхида» деген тіркемесі бар үлкен машина келді. Жүгіміз тиелді. Біздің үйде ағаш бұйымнан есімде қалғаны – үш кебеженің машина қорабына тиелгені. Ағам Серік, мен, інім Ибрагим – үш бала сол кебеженің жанына көрпе, жастығымызбен жайлы орналастық. Он бес-жиырма шақты машина автокеруені жолға түсіп, жүріп кетті. Басқарып келе жатқан – Дүйсен Үсенов деген азамат, бәрі соның аузына қарайды.
