Сағындырған сол бір ән
1981 жылдың наурыз айы...
Композитор Шәміл Әбілтаев Қазақстанның оңтүстігіндегі Сарыағаш санаторийіне демалуға келді. Санаторий таудың етегінде, жасыл орманның арасында орналасқан. Көктем ерте шығатын түстік өңірде сол бір жылы да күн шуағы молынан төгіліп, табиғат жарықтық мейірімді анадай иіп тұр еді. Маңайдан жаңа бой көтерген жас шөптің иісі мұрын жарады. Ал демалыс аймағын қоршай, қаумалап өскен айгөлек қайыңдар сұлу қыздай сыланып, өзінің әсемдік әлемін тамашалауға шақыратындай. Көз бен көңілді арбаған бір жұмақ дүниесі.
Санаторийға осындай бір көктемнің керімсал күндерінде әрі демалыс, әрі шабыт іздей келген Шәміл аға осы жерде ел есінен өшпес ғажап әнді дүниеге әкелді. Алайда, бұл әннің тууына мұндағы табиғат сұлулығынан гөрі, басқа бір жағдайдың әсер етерін композитордың өзі де білген жоқ еді...
На сегодняшний день в Калмыкии компактно проживают порядка 5 тысяч казахов, из которых, как известно, более 90 процентов живут в Юстинском, Черноземельском, Яшкульском и Лаганском районах. Остальные 10 процентов рассредоточены на территории всей республики. В Элисте находится головной центр, а в вышеназванных четырех районах действуют его филиалы.
Қазақстан Жазушылар Одағының мүшесі, аудармашы, Халықаралық, Республикалық әдеби және кәсіби байқаулар мен сыйлықақылардың иегері, жеңімпазы, лауреаты Бекет Қарашиннің шығармаларынан үзінді...
Асық ойынының (орыстарда –«бабки») түрі, ережесі, шарты әралуан. Кезінде халық шығармашылығынан туған бұл ойынның астарлы мағынасы, ұрпаққа жеткізер ақпараттық күші, коды болған. Асық ойынын халық салт-дәстүрлерін жалғастырушы құрал деп те қарауға болады.
Жазушы Мақсот Ізімовтың: "ТАБЫТҚА СЫЙМАҒАН ТАҒДЫР немесе «Дюма» деп жүргендері Пушкин бе екен ?!. Дерек пен дәйек" деп аталатын шығармасынан үзінділер жалғасы.
Иә, Пушкин мен Дюма түйдей құрдас болмағанымен, жас жағынан шамалас еді: орыстың Александры – 1799 жылы, француздың Александры 1802 жылы дүниеге келген. Ал,олардың портреттеріне зер сала қарағанда, бір анадан туғандай әлдебір жақындық, егіздің сыңарындай ұқсастық барын алға тартады авторлар: екеуінің де өң-әлпеттері қараторы, аспан көзді, қыр мұрынды, керме қабақты, қаракүл қозы терісін қаптап қойғандай бұйра-бұйра шаш қойысы мен бас қондырысы да аумайды.Әсіресе, Дюма жас кезіндегі суреттерін Пушкиннің көз үйренген бейнесінен ажыратып алу қиын.